Ο κατηραμένος όφις

29 Μαΐου 2105. Νύχτα με πανσέληνο. Σε μια τόσο ρομαντική ώρα ο Νίκος αποφασίζει να τηλεφωνήσει στην καλή του φίλη Μαρία και να της αποκαλύψει τον εδώ και χρόνια κρυφό έρωτά του για αυτή. Όμως εκείνη μοιάζει να μην καταλαβαίνει. Κάτι πολύ τρομακτικό και άγριο σέρνεται στο φόντο, πίσω από την ανάλαφρη κουβέντα, τα άφθονα σατιρικά σχόλια, τις αφελείς παρατηρήσεις.

Η Μεγάλη Επανάσταση, πενήντα χρόνια πριν, άφησε πίσω της εκατομμύρια νεκρούς σε όλον τον κόσμο. Το Σύστημα βρίσκεται πλέον παντού. Η Νέα Θρησκεία έχει επικρατήσει πάνω σε κάθε θέληση. Όλα παρακολουθούνται. Ακόμη και ασήμαντοι πολίτες, όπως ο Νίκος και η Μαρία.

Είναι όμως στα αλήθεια τόσο ασήμαντοι; Και ποια τέλος πάντων είναι αυτή η Νέα Θρησκεία; Ποιος ο ιδρυτής της, του οποίου κανείς δε γνωρίζει το όνομα, δεν έχει δει ποτέ τη μορφή; Ποιους σκοπούς είχε η απαίσια τρομοκρατική οργάνωση που ίδρυσε ογδόντα χρόνια πριν, με το σχεδόν κωμικό όνομα «Ο Κατηραμένος Όφις»;

Ένα μυθιστόρημα παράξενο, που κυριαρχείται άλλοτε από μια ανάλαφρη, εύθυμη διάθεση, κι άλλοτε βρίσκεται… στον τρόμο. Διάλογοι, που είναι κυρίως μονόλογοι. Περιγραφές, πλημμυρισμένες από μονολόγους και ψιθύρους. Ποίηση ξαφνικά μέσα στον πεζό λόγο. Γέλιο με κλάμα. Σκηνές φρίκης αλλά και μεγάλης γλυκύτητας. Μικρά παιδιά με μια αφύσικη ωριμότητα. Ενήλικες, που δε μεγάλωσαν ποτέ. Όνειρα μέσα σε όνειρα. Άψυχα, που είναι όμως ζωντανά. Ο θάνατος και η ζωή. Ο Παράδεισος και η Κόλαση. Ο Αδάμ, η Εύα. Και φυσικά, ο Κατηραμένος Όφις. Τι είναι όλα αυτά; Θα μάθουμε ποτέ;